Geplaatst op
Dinsdag 9 oktober 2018

Geplaatst door

Verhalen

"Ik kon weer een dochter zijn voor mijn vader"

Onze collega Mieke Voswijk werkt als coördinator informele zorg bij ZwolleDoet!. Haar voornaamste aandachtsveld is VPTZ (vrijwillige palliatieve terminale zorg). Dit houdt (in het kort) in dat vrijwilligers waken bij mensen in hun laatste levensfase. Dit geeft de mantelzorgers de mogelijkheid om even bij te komen. Miekes taak is het begeleiden en inzetten van de vrijwilligers. Onlangs is Miekes vader overleden. Mieke heeft een beroep gedaan op haar eigen vrijwilligers gedurende de laatste levensfase van haar vader. VPTZ Nederland heeft haar gevraagd haar ervaringen op papier te zetten.

“Al ruim 25 jaar omschrijf ik als coördinator van VPTZ Zwolle de binnenkomende aanvragen voor het inzetten van vrijwilligers. Zo deed ik dat ook enige tijd geleden, maar de man in deze casus was mijn vader, en ik was dus de mantelzorger. Ik heb geen moment geaarzeld om 'eigen vrijwilligers’ in te zetten - ik wilde dat juist het liefst - ondanks dat er ook andere mogelijkheden waren.”

Vanzelfsprekend

“Mijn vader was 94 jaar toen hij overleed en was tot anderhalf jaar daarvoor gezond, actief en zelfstandig. Regelmatig ging ik even langs en deed de dingen die je als dochter gewoon doet. Toen hij ziek werd, ging ik meer voor hem zorgen. De zorg werd geleidelijk intensiever, maar het was vanzelfsprekend, dat heeft nooit zwaar aangevoeld. Het was geruststellend dat hij een groot netwerk had. In de periode dat hij zieker werd, heb ik veel met hem gesproken, onder andere over palliatieve sedatie. Het was echt anders en moeilijker om dit als dochter bespreekbaar te maken, dan vanuit mijn professionele rol bij anderen. Maar ik heb het gedaan en ben daar blij mee. Het voelt fijn dat ik dit heb kunnen en mogen doen. Toen mijn vader instemde met palliatieve sedatie, naderde ook het moment waarin vrijwilligers werden ingezet. Mijn man en mijn broer hadden al enkele nachten gewaakt. Zelf val ik snel in slaap en ik heb daarom bewust gekozen om niet te waken, maar mijn energie voor andere dingen in te zetten.”

"Je wilt je kinderen hier niet mee belasten."

“Bij een intake vraag ik altijd of andere betrokkenen ook zijn gevraagd, kleinkinderen bijvoorbeeld. Hier wordt vaak terughoudend op gereageerd. Ook ik aarzelde nu ik zelf in zo’n situatie zat. Van een afstand keek ik naar mezelf en dacht: Mieke als je die vraag aan andere mantelzorgers stelt, waarom doe je het dan nu zelf niet? Ik heb het onze kinderen gevraagd, maar geen van hen wilde, en dat begreep ik. Ik heb het ze gevraagd, omdat ik uit ervaring als coördinator me hier bewust van was. Ik snapte het wel, maar nu voel ik het dilemma bij andere mantelzorgers beter: je wilt je kinderen hier niet mee belasten.”

Weer dochter kunnen zijn

“Mijn broer wilde in eerste instantie ‘professionele’ nachtzorg. Zelf was mijn wens een 'eigen' vrijwilliger aan het bed van mijn vader. Ondanks zijn onbekendheid met vrijwilligers, had mijn broer vertrouwen in mijn keuze en heb ik vrijwilligers benaderd voor hulp. In eerste instantie heb ik niet gezegd dat het om mijn vader ging. Dit heb ik gedaan nadat ik wist of ze die nacht beschikbaar waren. Nadat ik alles had geregeld, hebben mijn collega's het verder overgenomen."

"Het lijkt wel alsof je van bovenaf naar jezelf kijkt, dat is zo apart."

“En dan komt het moment dat je als dochter de deur opendoet voor een vrijwilliger. In mijn geval voor iemand die ik kende en die een nacht voor mijn vader ging zorgen. Bij intakes vertel ik altijd dat mensen niks extra's in huis hoeven te halen. En wat deed ik zelf? Van alles klaarzetten. Het lijkt wel of je van bovenaf naar jezelf kijkt, dat is zo apart.”

"De aanwezigheid van de vrijwilligers heeft ons zoveel rust gegeven."

“De reactie van de vrijwilliger stelde me gerust en ik kon de zorg uit handen geven. Twee nachten is er een vrijwilliger geweest en toen is mijn vader overleden. Hun aanwezigheid heeft ons zoveel rust gegeven. Ik kon mijn werk helemaal loslaten en er als dochter zijn. Dat was helemaal niet raar. Dat ging heel natuurlijk. Achteraf heb ik wel gemerkt dat ook wij de inzet van vrijwilligers lang hebben uitgesteld. Mensen willen het zelf doen. Bij intakes valt me dat ook altijd op. Daarom is het ook fijn als de inzet snel kan starten.”

“Ik had het niet anders willen doen.”

“Achteraf gezien speelden alle rollen door elkaar heen. Dat ging heel natuurlijk allemaal. Maar bovenal bleef ik in de rol van de dochter, gevoed door het aandeel van de andere rollen die ik vervulde. Ik had het niet anders willen doen. Mijn broer had wat meer tijd nodig. Maar dat is ook logisch, hij was alleen mantelzorger en ik wist vanuit mijn professie wat ik kon verwachten, en dat werd bevestigd. Voor ons allebei, want ook mijn broer is erg tevreden over de inzet van vrijwilligers.”

Gepubliceerd in Antenne, VPTZ.
Auteur: Jannie Visser

Vrijwilliger worden

ZwolleDoet! is altijd opzoek naar nieuwe vrijwilligers. Meer informatie hierover vind je op deze pagina. Je kunt ook altijd contact opnemen met Mieke via m.voswijk@zwolledoet.nl of via 038 750 83 78.

Lees verder

Laat je inspireren door verhalen van anderen

bekijk alle verhalen
Deel deze pagina