Verhalen

‘De vrijwilliger bracht rust, waardoor we ruimte hadden voor een goed afscheid’

Wanneer iemand een slechte diagnose krijgt, staat de wereld vaak even stil. Voor diegene zelf en voor de naasten. Daarna komen er vragen, waaronder ‘hoe verder?’ Hoe verder naar de laatste levensfase, hoe verder naar het afscheid? Voor alle betrokkenen is het een emotioneel proces, dat ook zwaar kan zijn. Zo ervoer ook Siemen, de zoon van Jannie van Dijk.

‘Ze bleef positief’

Zeventien jaar geleden kreeg Jannie kanker. Ze herstelde, maar kreeg twee jaar later een nieuwe vorm van kanker die een aantal keren terugkwam. ‘Ze bleef positief. Wilde vooral niet dat we ons zorgen om haar maakten’, zegt Siemen. Vlak voor kerst 2020 bleken er uitzaaiingen in haar hersenvlies te zitten en was haar levensverwachting nog zo’n twee maanden. In het voorjaar van 2021 ging ze ineens hard achteruit. ‘Ze was heel duidelijk in haar wens: thuis sterven.’

‘Na twee weken waren we op’

In juli van dat jaar brak dan echt de laatste levensfase aan. Samen met zijn zus en vader zorgde Siemen voor zijn moeder. Later kwam daar hulp van thuiszorg bij. ‘Het was een intensieve tijd waarin ze steeds afhankelijker van ons werd. Op een gegeven moment sliep ik een paar keer in de week in mijn ouderlijk huis. Mijn moeder lag in een bed in de woonkamer, ik lag boven. We hadden een babyfoon met een camera geïnstalleerd, zodat we een melding kregen als zij uit bed ging. Die gebroken nachten begonnen ons op te breken. Mijn zus had ook haar eigen gezin waarvoor ze moest zorgen. Na twee weken waren we allemaal op, de zorg werd ons te zwaar. We voelden ons radeloos.’

Ruimte voor een goed afscheid

Thuiszorg wees de familie op de mogelijkheid van vrijwillige palliatieve terminale zorg van ZwolleDoet! ‘Mijn zus belde op woensdag en op vrijdagavond kwam er al iemand. De vrijwilliger bleef de hele nacht bij mijn moeder aan het bed. Dat was zo’n verademing. De laatste weken had alles in het teken gestaan van zorg leveren. Nu konden we weer rustig slapen in de wetenschap dat mijn moeder veilig was en konden we er overdag met al onze aandacht voor haar zijn. We hadden hierdoor nog een paar waardevolle dagen samen, waarin we tijd en rust hadden om goed afscheid te nemen.’

‘Ik gun iedereen deze hulp’

De familie kijkt met een goed gevoel terug op de laatste periode. ‘Het is bijzonder hoe ZwolleDoet! op basis van een intakegesprek de juiste vrijwilligers heeft weten te vinden. Een van de vrijwilligers is een keer of vijf geweest, zij en mijn moeder hadden echt een klik. Ik gun iedereen de hulp van de VPTZ. En heel belangrijk: wacht niet te lang met hulp vragen.’

Meer informatie over vrijwilligers palliatieve terminale zorg? Neem vrijblijvend contact op met Ilse Raanhuis of Riëtte Dankelman: 038 - 422 5200. Ook wanneer de situatie er nog niet direct om vraagt. Of lees meer info op deze pagina.