Beursvloer Zwolle op woensdag 29 mei 2024. Voor bedrijven en maatschappelijke organisaties: lees meer
Beursvloer Zwolle op woensdag 29 mei 2024. Voor bedrijven en maatschappelijke organisaties: lees meer

Geplaatst op
Donderdag 23 juli 2020

Geplaatst door
Kelly Bijvank

Verhalen

"Ik heb machtig mooi werk!"

Margreet is al jaren vrijwilliger bij Startpunt Informele Zorg, onderdeel van ZwolleDoet! In al die jaren heeft ze van alles meegemaakt: momenten waardoor ze zich realiseert hoe bijzonder en 'machtig mooi' haar vrijwilligerswerk is. Hier deelt ze haar verhaal over meneer van Boven (gefingeerde naam). Ze zou met hem meegaan naar het ziekenhuis, maar bij aankomst bleek alles anders te lopen dan gepland.

"Als vrijwilliger bij ZwolleDoet! kom ik in uiteenlopende situaties en maak er van alles mee. Een paar jaar geleden had ik de taak om een oude heer te begeleiden naar het ziekenhuis. Meneer moest een serie bestralingen ondergaan en had daarbij enige begeleiding nodig, omdat zijn vrouw hier niet goed toe in staat was."

'Die is allang weg naar het ziekenhuis'

Het wordt mijn eerste kennismaking met het echtpaar als ik, ruim op tijd, bij hun adres aanbel. Na enige tijd en moeite doet mevrouw de deur open en slaakt een diepe zucht als ze hoort dat ik voor haar man kom. "Die is allang weg naar het ziekenhuis. Ik snapte het al niet en dacht dat wij met de tijd in de war waren..." Ik mag binnenkomen en leg haar meteen uit dat ze beslist niet in de war is en vraag wat er gebeurd is. De taxi blijkt een half uur te vroeg te hebben aangebeld en meneer is braaf met de chauffeur meegegaan. "We dachten dat er dit keer misschien geen begeleiding zou meegaan," voegt ze er onzeker aan toe. Ze is duidelijk onrustig.

Aangezien ik met mijn scooter ben gekomen, moet ik razendsnel bedenken hoe dit nu op te lossen. Ik ken de man immers nog helemaal niet en vrees dat hij nu onthand en verward in het ziekenhuis rondloopt. Ik moet erheen. Maar ja, hoe en wat dan met die scooter van me? Taxicentrale gebeld. Tja, de chauffeur mag een kwartier eerder of later aanbellen, dat is de afspraak, wordt me uitgelegd. Ik zeg dat de chauffeur er een half uur eerder was en dat meneer ook niet meegenomen had mogen worden zonder begeleiding. “U weet toch dat er steeds iemand van ons met meneer meegaat? Het gaat om twee oude, kwetsbare mensen in een stressvolle situatie. Dit kan zo niet.." sputter ik. Er is helemaal niet bekend dat er begeleiding bij meneer hoort en er kan nou eenmaal een kwartier eerder of later worden aangebeld, vertelt de centrale me nogmaals.

Ik wil dolgraag in discussie, maar bedenk dat er nu eerst snel een oplossing moet komen. Dus stel ik pardoes voor dat er nu meteen een taxi hierheen komt om mij alsnog naar het ziekenhuis te brengen. "Ik wil die meneer daar niet alleen laten ronddolen”. Mijn brutaliteit heeft meteen effect en binnen 10 minuten zit ik in een taxi die mij naar de Isala kliniek brengt. Een gezellig ritje, met een vriendelijke chauffeur die nergens iets van weet en opsomt welke gegevens er in zijn boordcomputer staan over meneer van Boven. Ik lees mee en zie inderdaad dat er niets staat over een tweede persoon en de tijdsafspraken. Slecht gecommuniceerd dus. Gaandeweg de rit zie ik de informatie op zijn display veranderen, nu wel met de juiste gegevens.

Een strategische plek

Nog net op tijd voordat de behandeling zal beginnen, kom ik op de afdeling aan. Daar verwacht ik meneer van Boven dus ergens eenzaam en kwetsbaar wachtend in een wachtkamer. "Meneer van Boven?" Diverse heren en dames kijken me vragend aan, maar niemand reageert. Hier informeren, daar iemand die me vraagt wie ik zoek, pc schermen worden afgestruind.

"Weet u zijn geboortedatum?" (nee, niet bij de hand)
"Loopt meneer met een rollator?" (geen idéé! )
“Is het een kalende man?” (Tja, misschien, ik weet het niet)

Hoe absurd wil je de situatie hebben? Een wildvreemde vrouw die op zoek is naar een voor haar wildvreemde man van wie ze alleen een naam, een ziekte en een afspraak weet. En zij moet hem 'begeleiden'... Dan ontdekken we dat meneer 'toevallig' vroeger is opgeroepen en dus al in een behandelkamer verkeert.

Ik neem een strategische plek in tussen alle deuren en wacht totdat meneer ergens uit tevoorschijn komt, maar heb geen idee naar wie ik moet uitkijken.

We hebben elkaar gevonden

Dan zie ik een statige, zelfverzekerde man, met pretogen en een wandelstok, speurend door de gang lopen. Alsof hij mij zoekt, in plaats van ik hem. We hebben elkaar gevonden.

Meneer is zich totaal niet bewust van alle gedoe rondom hemzelf. Werd gewoon wat eerder opgehaald; doet nergens ingewikkeld over en lijkt zich geen moment onthand of onzeker te hebben gevoeld. Op een tikkeltje dwingende manier overhandigt hij mij zijn herziene afsprakenlijstje voor volgende week. Dat ik dat maar even moet overnemen voor volgende week. Ik glimlach om zijn autoriteit. En vervolgens amuseert hij me van het begin tot het eind met zijn levensverhalen, charmes en grappen. “Wat de koe is veur de bolle, is de Diezestraat veur Zwolle", aldus meneer van Boven.

Thuis aangekomen begroet zijn vrouw ons opgelucht, vraagt naar zijn afsprakenlijstje en vraagt zich bezorgd af of het volgende week allemaal wel goed zal gaan. Ik zeg dat ik de taxizaken en de gewijzigde afspraken zal doorgeven aan mijn collega's en dat ze nu alleen nog maar een heerlijk weekend samen hoeven te hebben. Dan stuurt ze hem naar bed om even te gaan rusten. Hij kust haar, groet mij galant en gaat braaf doen wat zijn vrouw gezegd heeft.

Ontroerd en voldaan tuf ik naar huis en besef dat ik machtig mooi werk heb!

Wil jij net als Margreet ook vrijwilligerswerk doen? Kijk eens tussen de vacatures! Behoefte aan een persoonlijk gesprek om te kijken waar jouw interesses liggen? Neem dan gerust contact met ons op.

Lees verder

Laat je inspireren door verhalen van anderen

bekijk alle verhalen
Deel deze pagina